Pogranicza porysunkowej przestrzeni zakłada stworzenie otwartej i kreatywnej przestrzeni do zderzenia z sobą różnorakich postaw twórczych osobowości, którzy w swojej praktyce artystycznej traktują praktykę rysunkową jako autonomiczną formę ekspresji, wykraczając zarazem poza jej „klasyczne” ramy. Tytułowe pogranicza po_rysunkowej przestrzeni rozumiane są tu jako pole do działań badawczo-eksperymentalnych oraz stają się sposobnością do poszukiwań indywidualnych re-definicji pojęcia rysunku.

Podjęta idea jest odwołaniem zarówno do oczekiwanego przekraczania granic rysunku a zarazem próbą zdiagnozowania zarysowujących się być może swoistych granic dyscypliny lub płynnych, wielomedialnych terytoriów pogranicza. (…) Tak rozumiany rysunek swój potencjał czerpie z nieskrępowanej energii inicjacyjnej, zarazem nie pozostając jedynie szkicem czy doraźnym, przechodnim efektem na drodze do formy „pełniejszej”…

Projekt w swej intencji po raz kolejny ma stworzyć przestrzeń do rozpoznawania czy odświeżenia tak rozumianego potencjału. Ten proces uaktualnianego twórczego namysłu to istotny czynnik aktywizacji i niezbędnej progresywnej siły współczesnej sztuki.

prof. Jan Tutaj /kurator, inicjator projektu/

zdjęcia wystawy: Marek Błażucki