Tekst kuratorski: 

(…) Hasło tegorocznej edycji „Tożsamość idei” to złożony koncept, który odnosi się do sposobu, w jaki różne myśli, przekonania i wartości kształtują nasze postrzeganie świata oraz siebie samych. To rodzaj fundamentu, na którym budujemy nasze rozumienie rzeczywistości, a także relacje z innymi. Można ją postrzegać jako zbiór wspólnych celów i dążeń, które łączą ludzi w grupy i wspólnoty. Tożsamość idei może być także przestrzenią dla twórczości, w której artystyczne poszukiwania splatają się z osobistymi doświadczeniami, tworząc unikalny dialog między jednostką a społeczeństwem.
Do udziału w wystawie zaprosiłem piętnaście osób artystycznych związanych z Krakowem.

Temat wystawy wyłaniał się stopniowo, w miarę jak zapoznawałem się z pracami.  Przeglądając je, podejmowałem starania, aby odkryć punkty styczne, cechy charakterystyczne oraz elementy, które stworzą spójny mianownik dla całej ekspozycji. Dzięki temu miałem okazję lepiej zrozumieć, w jaki sposób różnorodność spojrzeń i doświadczeń artystów wzbogaca całość projektu, a także jak ich indywidualne podejście do malarstwa może stworzyć bogaty i złożony obraz w ramach wystawy w Galerii Pryzmat.

W prezentowanych na wystawie pracach dostrzegam wyraźne wspólne cechy, które zarazem nadają im unikalny charakter. Jednym z istotnych wątków jest poszukiwanie harmonii, która manifestuje się w podziałach na strefy zdefiniowane płaszczyznami koloru, konturami i graficznymi formami skontrastowanymi z miękkim, nieostrym drugim, lub pierwszym planem. Rytmicznie rozmieszczone elementy z dominacją kierunków horyzontalnych i wertykalnych tworzą wewnętrzne napięcia kompozycyjne. Częścią wystawy są także obiekty wchodzące w dialog z malarstwem.

Moje spostrzeżenia skłoniły mnie do refleksji nad tematem przestrzeń, oraz interakcji, pomiędzy prezentowanymi pracami w krakowskiej galerii sztuki. 

W przeszłości wynalezienie perspektywy, zastosowanie światła i cienia pomagały w tworzeniu iluzji głębi. Jednak współczesne malarstwo często wykracza poza tradycyjne koncepcje. Dla wystawy ten wątek wydaje się być głównym, nie tylko kształtującym odbiór obrazu, ale budującym  napięcia pomiędzy prezentowanymi obiektami.
Na wystawie możemy zobaczyć obrazy, których przestrzeń wibruje, cofa się, wychodzi do przodu, pulsuje, przekraczając optycznie ramy płótna. Malarstwo staje się nośnikiem dialogu z otoczeniem, tworząc pomost między światem fizycznym a iluzorycznym. Niemniej jednak, dla niektórych uczestników wystawy to podejście wydaje się niewystarczające.

Malarstwo nieustannie przekracza swoje granice. Po konfrontacji z fotografią, odnalazło m.in. swoją materię, gest, strukturę, ideę w postaci malarstwa konkretnego - abstrakcji. Teraz wydaję się walczyć z wszechobecnym skanowaniem ekranami telefonów, ucieka przed wirtualnym spłaszczeniem, nie poddaje się możliwości reprodukowania. Jedno zdjęcie, jeden widok, nie wystarczają. 

Prace malarskie integrują się z instalacjami, stając się aktualnym nośnikiem doświadczania przestrzeni w której się znajdują. Czego potwierdzeniem są obiekty wchodzące w dialog z obrazami. Te prace, będące na wpół rzeźbiarskimi, na wpół malarskimi, zacierają różnice między tymi dziedzinami sztuki. Ich obecność w przestrzeni wystawowej prowokuje odbiorcę do odkrywania nowych perspektyw i relacji. Przestrzeń staje się malarskim medium w którym przeistacza się ono w wielowymiarowy i wielopłaszczyznowy obiekt. (...)
 

Kurator: Dariusz Milczarek

zdjęcia wystawy: Marek Błażucki / Love IDAA